Κύπρος

Το έθιμο του Κατακλυσμού πηγάζει από τη λατρεία της Κύπριδας Θεάς Αφροδίτης και του Άδωνη που γιόρταζαν οι αρχαίοι Κύπριοι στην Πάφο, και την Αμαθούντα, όπου υπήρχαν βωμοί της Αφροδίτης και του Άδωνη.

Η φιλόλογος και ερευνήτρια Άννα Νεοφύτου σε συνέντευξη της πρός το Κορνήλιο Χατζηκώστα της Κυπριακής εφημερίδας “Η Σημερινή”, ξεναγεί τον αναγνώστη στα νάματα της Κυπριακής λαϊκής παράδοσης τόσο για τη γιορτή του Κατακλυσμού όσο και του Ψυχοσάββατου και της Κυριακής της Πεντηκοστής, οι οποίες γιορτές έλκουν επίσης τις ρίζες τους από την αρχαία Ελληνική παράδοση και είναι σχετικές μεταξύ τους.

Χριστούγεννα

Τα Χριστούγεννα στην Κύπρο η κάθε οικογένεια έσφαζε ένα γουρούνι που το μεγάλωσε η ίδια. Με το κρέας παρασκεύαζαν ζαλατίνα, λουκάνικα, παστά, αφέλεια και άλλα. Οι νοικοκυρές κατασκεύαζαν το χριστόψωμο που ήταν μια πίτα με σησάμι με το σημείο του Σταυρού.  Την έλεγαν και γεννόπιττα.

Τα παιδιά γύριζαν στο χωριό και τραγουδούσαν τα κάλαντα των Χριστουγέννων  και της Πρωτοχρονιάς και μάζευαν δώρα.

Στις μέρες μας καμιά οικογένεια πια δεν σφάζει γουρούνι όμως ένα άλλο έθιμο που έχουμε είναι το στόλισμα του δέντρου και του σπιτιού με λαμπάκια, έλατα, Αγιους Βασίληδες και ελαφάκια.

Έθιμα Χριστουγέννων στην Κύπρο

Φτιάχνουμε μελομακάρονα και κουραμπιέδες. Στολίζουμε ένα χριστουγεννιάτικο  δέντρο με χρωματιστά στολίδια και με λαμπίτσες. Μερικοί φτιάχνουν κάτι γλυκά, που ονομάζονται φοινικωτά. Επίσης, ο περισσότερος κόσμος νηστεύει πριν τα Χριστούγεννα σαράντα μέρες. Τα Χριστούγεννα, μετά την εκκλησία, τρώμε σούπα αυγολέμονη.

Συνταγή μελομακάρονων:

1 σακούλι αλεύρι
¾ χυμό μανταρίνι
2 ποτήρια φιστικέλαιο
2 κουταλάκια baking powder
½ μπουκάλα σόδα
1 κουταλάκι κανέλλα
Ξύσμα πορτοκαλιού και μανταρινιού
1 ποτήρι ζάχαρη
Σιρόπι: 2 ποτήρια μέλι και ένα ποτήρι νερό.

Έθιμα των Φώτων στην Κύπρο

Όταν έρχονται τα Φώτα, σε μερικά χωριά της Κύπρου έκαναν μερικά έθιμα. Όταν τελείωνε η λειτουργία, πήγαιναν όλοι σε μια δεξαμενή και ο ιερέας έριχνε  μέσα το σταυρό και μερικοί πηδούσαν για να τον πιάσουν. Εκείνος που τον έπιανε κέρδιζε ένα μικρό δώρο. Οι μανάδες έδιναν στα παιδιά τους μανταρίνια και πορτοκάλια για να τα βαφτίσουν στο νερό για να έχουν καλή σοδειά. Οι μεγάλοι έπαιρναν καρπούζια και πεπόνια και τα βάφτιζαν κι αυτά στο νερό. Το μεσημέρι τα έπαιρναν και τα έτρωγαν μετά τα μεσημεριανό τους γεύμα.

Το αγρινό είναι το πιο μεγάλο ζώο της κυπριακής πανίδας. Είναι είδος αγριοπρόβατου και βρίσκεται μόνο στην Κύπρο. Τα αγρινά είναι δειλά ζώα. και δύσκολα μπορεί να τα πλησιάσει άνθρωπος, ιδιαίτερα όταν είναι φοβισμένα.

Είναι ευέλικτα και κινούνται πολύ γρήγορα ακόμα και στις απόκρημνες περιοχές του δάσους Πάφου όπου ζουν. Το αρσενικό αγρινό σε ηλικία 3-4 χρονών, είναι δυνατό, καλοφτιαγμένο και όμορφο ζώο με βαριά κέρατα σε σχήμα δρεπανιού. Το τρίχωμά του είναι βαρύ και πυκνό και έχει χρώμα καφέ ανοικτό, με ανοικτό γκρίζο στην πλάτη.

Κατά τη διάρκεια του θέρους συνηθίζει να ζει στα ψηλά βουνά του δάσους Πάφου και κυρίως στην περιοχή του Τρίπυλου. Ο Τρίπυλος βρίσκεται σε υψόμετρο 1.300 μέτρων περίπου και δεσπόζει της κοιλάδας των κέδρων. Το χειμώνα, όταν στις ψηλές κορφές υπάρχει χιόνι, τα αγρινά κατεβαίνουν σε πιο χαμηλές περιοχές για εξεύρεση τροφής.

Το ζευγάρωμα γίνεται το Φθινόπωρο. Τα αγρινά γεννούν τον Απρίλιο-Μάιο. Συνήθως γεννιέται ένα μόνο αγρινό, κάποτε δύο. Τα νεογέννητα είναι πολύ ζωηρά, σχεδόν από την ώρα που θα γεννηθούν και τούτο για να μπορούν να διαφεύγουν από τους τόσους κινδύνους που τα απειλούν.

Με βάση πληροφορίες που υπάρχουν, φαίνεται ότι στο παρελθόν υπήρχαν αγρινά σε αφθονία, τουλάχιστον σε όλες τις ορεινές ή ημιορείνες περιοχές του νησιού. Σε ανασκαφέντα μωσαϊκά φαίνεται ότι το αγρινό ήταν πολύ γνωστό κατά την ελληνορωμαϊκή εποχή, ενώ αναφέρεται επίσης σε μεσαιωνικά κείμενα διαφόρων επισκεπτών ως "κριός" ή "αγριοπρόβατο". Σε αρκετές περιπτώσεις αναφέρεται στις περιγραφές κυνηγετικών εξορμήσεων που οργάνωνε η αριστοκρατία εκείνης της εποχής. Τον καιρό εκείνο το κυνήγι του αγρινού γινόταν με σκύλους ή κυναίλουρους

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Κρατική τουρκική αφίσα της Εισβολής 1974

Στις 20 Ιουλίου 1974, σαράντα περίπου χιλιάδες Τούρκοι στρατιώτες, υπό την υποστήριξη της Τουρκικής Αεροπορίας και του ναυτικού εισέβαλαν παράνομα και κατά παράβαση του καταστατικού χάρτη του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών στις βόρειες ακτές της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τετρακόσια τέσσερα χρόνια μετά την οθωμανική εισβολή, η σύγχρονη ιστορία της Κύπρου βρίσκεται μπροστά σε μία νέα εισβολή. Η απόβαση των Τουρκικών στρατευμάτων που ολοκληρώθηκε σε δύο φάσεις, με ένα μήνα σχεδόν διαφορά η πρώτη από τη δεύτερη, είχε ως αποτέλεσμα την παράνομη κατοχή του 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας. Περίπου 200.000 εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους, έγιναν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα, περίπου 4.000 νεκροί, και 1.619 δηλώθηκαν αγνοούμενοι. Οι Τούρκοι κατακτούν το 65% της καλλιεργήσιμης έκτασης, το 70% του ορυκτού πλούτου, το 70% της βιομηχανίας, το 80% των τουριστικών εγκαταστάσεων ^[1].
Η Τουρκία υποστήριξε ότι δεν πρόκειται για εισβολή αλλά για «ειρηνική επέμβαση» με σκοπό την επαναφορά του συνταγματικού σκηνικού στην πριν του πραξικοπήματος κατάσταση. Επίσης η Τουρκία ανακοίνωσε ότι το δικαίωμα για την επέμβασή της ήταν κατοχυρωμένο στη Συνθήκη Εγγυήσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας, συνθήκη που δημιουργήθηκε με σκοπό να διαφυλάσσει την ανεξαρτησία, την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας^[2]. Η Συνθήκη Εγγυήσεως δεν δίνει το δικαίωμα ένοπλης παρέμβασης στις εγγυήτριες χώρες, παρά μόνο εάν

1. Εγγυήτρια χώρα χρειάζεται να αμυνθεί σε περίπτωση εισβολής από μια Τρίτη χώρα.
2. Τα Ηνωμενα Έθνη ζητήσουν ένοπλη παρέμβαση από μια εγγυήτρια χώρα
3. Η Κυπριακή Δημοκρατία ζητήσει ένοπλη παρέμβαση και το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών εγκρίνει το αίτημα.

Πότε δεν εγκρίθηκε τέτοιο αίτημα από το Συμβούλιο Ασφαλείας, ποτέ η Κυπριακή Δημοκρατία δεν ζήτησε από την Τουρκία να παρέμβει στρατιωτικά^[3] και το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, που συνεδρίασε στη Νέα Υόρκη στις 16 Ιουλίου, δεν είχε πάρει απόφαση^[4]. Η Τουρκία, σύμφωνα με τις Ελληνικές θέσεις, ενέργησε με βάση τα προ πολλού έτοιμα σχέδια της. Η Τουρκία υποστηρίζει ( άσχετα με την Συνθήκη Εγγυήσεως) ότι ο Τουρκοκυπριακός λαός ζήτησε την επέμβαση, ο οποίος είχε αναγκαστεί να μεταφερθεί σε καταφύγια και ήταν υπό διωγμό. Παρόλα αυτά, η Συνθήκη Εγγυήσεως ρητώς αναφέρει πως στην προκειμένη περίπτωση που εγγυήτρια χώρα επέμβει, οφείλει να το κάνει με απόλυτο στόχο την διαφύλαξη της ανεξαρτησίας και εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αντίθετα, η Τουρκία εισέβαλε και έκτοτε κατέχει τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δηλώνει ταυτόχρονα, πως δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία ως κράτος. Επιπλέον, η Αγγλία, η τρίτη εγγυήτρια χώρα, συνεχίζει να αναγνωρίζει φραστικά την Κυπριακή Δημοκρατία και την Συνθήκη Εγγυήσεως. Δεν έχει όμως επέμβει μέχρι σήμερα για να διαφυλάξει την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας.